دعایی شعرواره

به توفیقم بیارای و به حشمت

   کرامت کن تو بر من نور رحمت

به دورم کن تو از میدان عصیان

   به بر کن جامه ای ز احسان و غفران

کفایت کن امورم را الهی

   برونم آور از چاه تباهی

ز رحمت جام دل لبربز فرما

   ز دوزخ بردنم پرهیز فرما

دلم ز الطاف خود پرنور گردان

   هوس ها را ز جانم دور گردان

نهال عشق را بر دل تو بنشان

   از این در طرد و محرومم مگردان

ز بینایی کمالم بخش ای دوست

   به عشق خود جلالم بخش ای دوست

چشان شیرینی عفوت تو بر جان

   ببخشایم ز نور عفو و احسان

به مسکین این گنهکار زمانه

   به لطف خود نظر کن عاشقانه

منبع : سایت عرفان